Nikiszowiec

Nikiszowiec jest jednym z osiedli na terenie Katowic. Wybudowane zostało ono dla rodzin robotniczych w latach 1908−1918, w miejscu kompleksu dworskiego. Pomysłodawcą osiedla był koncernugórniczo-hutniczy Georg von Giesches Erben. Nazwa dzielnicy jest spolszczoną wersją określenia “Nikischschacht”, które odnosiło się do kopalnianego szybu. Początkowo Nikiszowiec znajdował się w graniach administracyjnych miasta Szopienic, które jednak szybko zostało wchłonięte przez katowicką aglomerację.

Nikiszowiec

Autorami projektu katowickiego osiedla robotniczego są Georg i Emil Zillmannowie. Pierwsze bloki było gotowe do zamieszkania w 1911 roku, pozostałe wykończono do 1919 roku. W sumie na 200 000 m² powstało około 1000 mieszkań oraz również park, obiekt administracyjny, łaźnia, noclegowania i kościół. Kolejne lata przyniosły rozbudowę dzielnicy o gospodę, budynek policji, sklepy, pralnię oraz szkołę. Mieszkania w blokach na Nikiszowicu miały zazwyczaj 2 pokoje z kuchnią, a ich powierzchnia nie przekraczała 63 m².

W centrum osiedla Nikiszowiec znajduje się plac Wyzwolenia, na którym położone są zabytkowy budowle, w tym neobarokowy kościół św. Anny. Charakterystyczny obiekt z czerwonej cegły to główna atrakcja tej dzielnicy Katowic. Nie mniej jednak na Nikiszowców znajdują dwa obiekty, zarejestrowane jako zabytki. Pierwszym z nich jest układ urbanistyczno-przestrzenny osiedla robotniczego, powstały w 1918 roku. Drugi to zespół szybu “Pułaski”, należącego do kopalni Wieczorek z 1911 roku. Zgodnie z rozporządzenie Prezydenta RP, wydanego 14 stycznia 2011 roku, osiedle Nikiszowiec jest pomnikiem historii.

Nikiszowiec

Nakręcono kilka filmów, których akcja rozgrywa się na terenie Nikiszowca. Najstarszy pochodzi z 1969 roku – „Sól ziemi czarnej”. Ostatnio (2001) zrealizowano obraz „Angeles” oraz rozpoczęto tworzenie nowego serialu TVN „Nadzieja umiera ostatnia”. Ponadto Nikiszowiec była tematem książek, jak np. „Czarny ogród” Małgorzaty Szejnert (nominowanej Nagrody Literackiej NIKE 2008 oraz do Nagrody Literackiej “Gdynia” 2008). Stał się również inspiracją dla lokalnych artystów, zwłaszcza malarzy z Grupy Janowskiej.

Brak komentarzy.

Zostaw komentarz